Iluzja

Pamiętam kiedy jako mała dziewczynka siedziałam przed telewizorem i z zapartym tchem oglądałam schow Davida Koperfielda . Kto nie chciał z nas w dzieciństwie poznać tajników magii ? Kto z nas nie patrzył z zachwytem kiedy iluzjoniści robili swoje sztuczki ? Bądźmy szczerzy ... nadal tak robimy . Mimo że nie jesteśmy już małymi dziećmi nadal lubimy oglądać magię np.: w programie " Dynamo " na Discowery Chanel . Czemu ? Dzięki sztuce iluzji możemy spełnić swe potrzeby uwierzenia w coś niewytłumaczalnego i uczynienia naszego życia jeszcze dziwniejszym ( dlatego też oglądamy np : Supernatural czy Grimm) .

Czwórka magików : J. Daniel Atlas, Merritt McKinney, Henley Reeves i Jack Wilder dostają pewnego dnia po karcie tarota z napisanym na nich adresem. Od tamtego czasu ich życie diametralnie się zmienia. Są slawni, bogaci i dyrygowani przez pewnego człowieka poddającym ich niewyobrażalnym dla zwykłych ludzi próbom. Po co to robią ? Kim jest ten tajemniczy człowiek? Dowiecie się tego w kinie ! I pamiętajcie :
                                      " Im bardziej patrzysz, tym mniej widzisz".

Efekt iluzjonistyczny (potoczne iluzja, trik) – wywołanie u widza wrażenia, iż robi się rzeczy pozornie sprzeczne z prawami fizyki poprzez zastosowanie odpowiednich trików.

W języku potocznym trik jest traktowany na równi z efektem iluzjonistycznym, jednak trikiem nazywa się sposób w jaki efekt iluzjonistyczny jest osiągany; oznacza również podstęp, fortel z zastosowaniem szczególnej budowy rekwizytu lub zręcznej manipulacji wywołującej efekt iluzjonistyczny.

Zadajmy sobie w tym momencie pytanie - skąd w ogóle wzięła się "iluzja" : 

Historia sztuki iluzji sięga już starożytnego Egiptu gdzie były znane już triki z kubeczkami i trzema piłkami , jednak nie były one zbyt zaawansowane . W Średniowieczu iluzjoniści byli osądzani o czary ( czytaj paleni na stosie ) . Dopiero wszystko się rozwinęło w XIX w. za sprawą wszystkim nam dobrze znanego Jeana Roberta-Houdiniego , który to wprowadzil urządzenia mechaniczne, rozwinął triki związane ze sprawną manipulacją dłońmi i przedmiotami. Również w XIX wieku działał Harry Houdini (jego artystyczny pseudonim nawiązuje do nazwiska Jeana Roberta-Houdina), zasłynął przede wszystkim spektakularnymi ucieczkami z niebezpiecznych sytuacji (np. zatopionej skrzyni). W XX wieku iluzja stała się popularna i przeniknęła jako rozrywka do kultury masowej. W latach 80. i 90. XX wieku w telewizji popularne stały się wysokobudżetowe przedstawienia dla dużej publiczności – symbolem tego okresu stał się David Copperfield. Współcześnie iluzja jest popularna na komercyjnych przyjęciach, festynach i innych masowych imprezach.

 

Wracając do filmu. Siedzialam przy nim jak zaczarowana z szeroko otwartymi oczami i opadniętą szczęka mówiąc co chwile " WOW". Jest to film podczas którego układamy sobie w głowie " swój własny scenariusz "  myśląc " gdzie on niby ma być zaskakujący ? " lub " phi ... przecież jest on prosty , jestem geniuszem i wszystko wiem , nie zagniecie mnie " , a na końcu filmu jest BUM!!! I cały nasz misterny plan rozsypał się i wręcz słyszymy dźwięk tłuczącego się szkła . Finałowa scena wprost rozsadzi wam głowę i nie będziecie mogli uwierzyć " jak " i tak was wciągnie , że w ostatnich sekundach będziecie mówić razem z aktorami . 

"Iluzja" otrzymuje zasłużone 10/10 , a wręcz 12/10 . Film w pełni mnie zadowolił , a taka jak już mówiłam ostatnio .... nie jest to łatwe ;)