Rozstanie

Nagrodzony na festiwalu w Berlinie Złotym Niedźwiedziem za najlepszy film, a także Złotym Globem i Oscarem. Mowa o filmie " Rozstanie" - irański dramat filmowy w reżyserii i według scenariusza Asghara Farhadiego. Okrzyknięty za absolutne arcydzieło przez krytyków na całym świecie, choć sam film tak o sobie nie mówi. Słusznie ? Trudno jest postawić jednoznaczną ocenę.

Nader i Simin po czternastu latach małżeństwa podejmują decyzję o rozwodzie. Przyczyną jest chęć Simin do opuszczenia Iranu, aby zapewnić jedenastoletniej córce Termeh lepsze warunki do edukacji. Nader za ważniejsze uważa opiekę nad ojcem chorującym na chorobę Alzheimera. Sytuacja komplikuje się, gdy sąd nie udziela im rozwodu, a Simin przenosi się do matki. Nader zatrudnia do opieki nad ojcem chodzącą w czadorze kobietę o imieniu Razieh, jednak już po kilku dniach decyduje się ją zwolnić, gdy po wcześniejszym powrocie z pracy znajduje nieprzytomnego ojca na podłodze z rękami przywiązanymi do łóżka, a jego opiekunki nie ma w mieszkaniu. Wkrótce zostaje aresztowany za zabójstwo nienarodzonego dziecka Razieh, która poroniła w dniu wyrzucenia jej z pracy przez Nadera.

Musimy przyznać , że historia jest dość prosta i możemy ją bardzo łatwo streścić. Każdą scenę możemy opowiedzieć nic o niej nie wiedzącej osobie w paru zdaniach. Z drugiej zaś strony jeżeli mielibyśmy się opowiedzieć po jednej ze stron - jest to niemożliwe. Mielibyśmy przyznać rację tylko jednemu tym samym odebrać wszystko drugiej. Nikt tu nie wygra. Są tylko przegrani. Na tym w gruncie rzeczy polega cały dramat rozstania - zawodzą nadzieje, oczekiwania, zaufanie, wiara, zawodzą też ludzie. Dzięki temu film staje się nam tak bliski.

" Rozstanie" poprawia naszą opinię o Iranie. Kiedy tylko coś usłyszymy o tym kraju myślimy o wojnie, biedzie, zacofaniu, chorobach . Niektórzy  z nas nie odróżnia go od Iraku. Na ekranie widzimy jednak że mieszkają tam ludzie bardzo podobni do nas. Nie są ani za bogaci, ani za biedni. Mają dostęp do mediów i innych wynalazków cywilizacji. Takie filmy mają niestety to do siebie że potęgują w nas współczucie dla drugiego człowieka pokazując nam zło, biedę, sodomę i gomorę, zaś ten jest w sobie autentyczny, realistyczny i rzeczywisty wyróżniając się na tle innych podobnych do siebie tworów kinematografi tego samego gatunku.

Naszą sympatię z miejsca zyskuje dziesięcioletnia Termeh. Kiedy jej matka się wyprowadza postanawia pozostac w domu z ojcem i to nie z tego powodu , że go bardziej kocha. Rozumnie że jest jedynym łącznikiem między matka , a ojcem. Wchodzi w trudny okres dojrzewania, zaczyna dopiero swoje życie, a już zostaje doświadczona przez rozwód rodziców oraz przez nich stosowany szantaż emocjonalny wobec niej samej.Jest ona dziewczynką która wyróżnia silny charakter , lecz na pewno zostanie naznacząna tą traumą.

"Nader and Simin. A separation" od samego początku obsadza nas - widzów- w roli sędziego. Mimo iż na samym początku rozwód nie dochodzi do skutku my sami musimy opowiedzieć sie po którejś ze stron. Nie jest to wbrew pozorom łatwe. Ukazuje nam podziały klasowe. Pokazuje , że zawsze tak łatwo oceniamy innych lecz w tym przypadku nie możemy znaleść rozwiązania dla głównych bohaterów. To pewnie dlatego dostał owacje na stojaco.